“ลำพูน เป็นเมืองที่สอดคล้องกับกระแสเมืองโลกในปัจจุบัน เพราะภายในความเงียบสงบนั้น มีคุณค่าซ่อนอยู่” คุณเอก – ไชยยงค์ รัตนอังกูร แสดงความเห็นต่อเมืองบ้านเกิด
อดีตบรรณาธิการบริหาร นิตยสาร Wallpaper* และอดีตผู้อำนวยการ TCDC ยังทำงานเป็นที่ปรึกษาให้บริษัทสยามพิวรรธน์ เขาต้องเดินทางเทียวไปเทียวมาระหว่างกรุงเทพฯกับลำพูน แต่เมื่ออายุมากขึ้น รูปแบบการทำงานเปลี่ยนไป จึงอยากมีพื้นที่ที่สามารถทำอะไรในรูปแบบของตัวเองได้เต็มที่ ร้านขายอุปกรณ์เครื่องเขียนหลังวัดพระธาตุหริภุญชัยที่ประกาศขายเมื่อไม่นานมานี้ จึงเปลี่ยนหน้าที่มาเป็น “Temple House” พื้นที่สร้างสรรค์ของนักพัฒนาเมือง
จากสถิติน่าสนใจว่าจังหวัดลำพูนมีคนฆ่าตัวตายสูง “ผมจึงเกิดคำถามว่า จะทำอะไรให้จังหวัดบ้านเกิดได้บ้าง อยากให้เมืองมีชีวิตชีวามากกว่าที่เป็นอยู่ ถ้าเราทำสำเร็จก็อาจสร้างทัศนคติให้คนในเมือง กล้าที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรใหม่ๆ”
Temple House มีชื่อมาจากที่ตั้งซึ่งติดวัดหริภุญชัย ส่วนโลโก้ของร้านเลือกใช้รูปดอกไม้ 3 ดอก สื่อสารถึงชีวิตที่ดี ได้แก่ ดอกสมอ ที่นำมาจากความเป็นเมืองเก่า มีความเชื่อเรื่องพระพุทธองค์เสด็จมาฉันลูกจันสมอ ดอกพิกุล นำมาจากลายผ้าทอในราชสำนักของลำพูน ซึ่งลายผ้ายกดอกลำพูนนับเป็นอัตลักษณ์ที่สำคัญของท้องถิ่น สุดท้าย คือ ดอกลำไย ตัวแทนของสังคมเกษตรกรรม และอาหารของจังหวัด
จากแนวคิดว่าร้านที่ใช้จุดขายวัฒนธรรมท้องถิ่นแบบดั้งเดิม มีคนทำไปเยอะแล้ว หากอยากทำให้เป็นการเปลี่ยนแปลง ก็ต้องสร้างสรรค์สิ่งที่มีความแปลกและน่าตื่นเต้นไปด้วย แล้วค่อยนำสองวัฒนธรรมระหว่างท้องถิ่นกับสากลมาผสมผสานกันให้พอดีๆ
“เมื่อคนท้องถิ่นได้เข้ามาในร้าน จะตั้งประเด็นว่า ทำไมถึงมีคนมาทำร้านแบบนี้ในลำพูน หรือใครมาเยือน จะเกิดคำถาม และ คำถามย่อมนำไปสู่การเปลี่ยนแปลง อาจจะมีคนทำตาม เป็นการแสดงให้เห็นศักยภาพของเมืองลำพูนว่าทำแบบนี้ได้” นอกจากความพิถีพิถันเรื่องอาหารและกาแฟเกรดพรีเมียมแล้ว ชั้นสองของ Temple House เป็นสถานที่ที่มีแรงดึงดูดไม่น้อยไปกว่ากัน ห้องโล่งๆดัดแปลงเป็น Art Gallery ที่คุณเอกตั้งใจสร้างไว้เพื่อโชว์ศักยภาพของศิลปินท้องถิ่น “คนลำพูนมีศิลปินที่มีชื่อเสียงในระดับประเทศ รวมแล้วถึง 16 คนเชียวนะ ผมอยากเปิดโอกาสให้คนท้องถิ่นได้มาจัดแสดง เพื่อให้เห็นว่าสังคมเมืองเล็กๆแบบนี้ ก็สร้างสรรค์งานศิลปะได้ไม่น้อยไปกว่าเมืองใหญ่”
ในทางกลับกัน นอกจากงานแสดงของศิลปินท้องถิ่นแล้ว เขาหวังจะนำงานของศิลปินต่างชาติมาให้คนท้องถิ่นได้เห็น โดยวางแนวคิด Artist in Residence ให้ศิลปินต่างถิ่นสร้างสรรค์ผลงานในมุมมองของตนเองที่มีต่อเมืองลำพูน หรือสร้างผลงานศิลปะที่ได้รับแรงบันดาลใจจากเมืองเล็กๆแห่งนี้
อดีตบรรณาธิการบริหาร นิตยสาร Wallpaper* และอดีตผู้อำนวยการ TCDC ยังทำงานเป็นที่ปรึกษาให้บริษัทสยามพิวรรธน์ เขาต้องเดินทางเทียวไปเทียวมาระหว่างกรุงเทพฯกับลำพูน แต่เมื่ออายุมากขึ้น รูปแบบการทำงานเปลี่ยนไป จึงอยากมีพื้นที่ที่สามารถทำอะไรในรูปแบบของตัวเองได้เต็มที่ ร้านขายอุปกรณ์เครื่องเขียนหลังวัดพระธาตุหริภุญชัยที่ประกาศขายเมื่อไม่นานมานี้ จึงเปลี่ยนหน้าที่มาเป็น “Temple House” พื้นที่สร้างสรรค์ของนักพัฒนาเมือง
จากสถิติน่าสนใจว่าจังหวัดลำพูนมีคนฆ่าตัวตายสูง “ผมจึงเกิดคำถามว่า จะทำอะไรให้จังหวัดบ้านเกิดได้บ้าง อยากให้เมืองมีชีวิตชีวามากกว่าที่เป็นอยู่ ถ้าเราทำสำเร็จก็อาจสร้างทัศนคติให้คนในเมือง กล้าที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรใหม่ๆ”
Temple House มีชื่อมาจากที่ตั้งซึ่งติดวัดหริภุญชัย ส่วนโลโก้ของร้านเลือกใช้รูปดอกไม้ 3 ดอก สื่อสารถึงชีวิตที่ดี ได้แก่ ดอกสมอ ที่นำมาจากความเป็นเมืองเก่า มีความเชื่อเรื่องพระพุทธองค์เสด็จมาฉันลูกจันสมอ ดอกพิกุล นำมาจากลายผ้าทอในราชสำนักของลำพูน ซึ่งลายผ้ายกดอกลำพูนนับเป็นอัตลักษณ์ที่สำคัญของท้องถิ่น สุดท้าย คือ ดอกลำไย ตัวแทนของสังคมเกษตรกรรม และอาหารของจังหวัด
จากแนวคิดว่าร้านที่ใช้จุดขายวัฒนธรรมท้องถิ่นแบบดั้งเดิม มีคนทำไปเยอะแล้ว หากอยากทำให้เป็นการเปลี่ยนแปลง ก็ต้องสร้างสรรค์สิ่งที่มีความแปลกและน่าตื่นเต้นไปด้วย แล้วค่อยนำสองวัฒนธรรมระหว่างท้องถิ่นกับสากลมาผสมผสานกันให้พอดีๆ
“เมื่อคนท้องถิ่นได้เข้ามาในร้าน จะตั้งประเด็นว่า ทำไมถึงมีคนมาทำร้านแบบนี้ในลำพูน หรือใครมาเยือน จะเกิดคำถาม และ คำถามย่อมนำไปสู่การเปลี่ยนแปลง อาจจะมีคนทำตาม เป็นการแสดงให้เห็นศักยภาพของเมืองลำพูนว่าทำแบบนี้ได้” นอกจากความพิถีพิถันเรื่องอาหารและกาแฟเกรดพรีเมียมแล้ว ชั้นสองของ Temple House เป็นสถานที่ที่มีแรงดึงดูดไม่น้อยไปกว่ากัน ห้องโล่งๆดัดแปลงเป็น Art Gallery ที่คุณเอกตั้งใจสร้างไว้เพื่อโชว์ศักยภาพของศิลปินท้องถิ่น “คนลำพูนมีศิลปินที่มีชื่อเสียงในระดับประเทศ รวมแล้วถึง 16 คนเชียวนะ ผมอยากเปิดโอกาสให้คนท้องถิ่นได้มาจัดแสดง เพื่อให้เห็นว่าสังคมเมืองเล็กๆแบบนี้ ก็สร้างสรรค์งานศิลปะได้ไม่น้อยไปกว่าเมืองใหญ่”
ในทางกลับกัน นอกจากงานแสดงของศิลปินท้องถิ่นแล้ว เขาหวังจะนำงานของศิลปินต่างชาติมาให้คนท้องถิ่นได้เห็น โดยวางแนวคิด Artist in Residence ให้ศิลปินต่างถิ่นสร้างสรรค์ผลงานในมุมมองของตนเองที่มีต่อเมืองลำพูน หรือสร้างผลงานศิลปะที่ได้รับแรงบันดาลใจจากเมืองเล็กๆแห่งนี้
