คนที่ชอบบ้านดินจะต้องหลงใหลถ้าได้มาที่ยาซ์ด (Yazd) ซึ่งเป็นเมืองแห่งทะเลทราย บ้านเรือนในย่านเมืองเก่า (old town) เป็นบ้านดินสีน้ำตาลอ่อนปลูกชิดติดกันทั้งเมืองสีเดียวกัน และมีตรอกๆแคบให้เดินไปตามทาง เนื่องจากเป็นเมืองทะเลทรายที่ร้อนอบอ้าว ตามบ้านเรือนแต่หลังจึงมีที่ดักลมหรือ wind catcher หน้าตาเหมือนปล่องไฟบนหลังคา และมีซี่เหมือนลูกกรง ซึ่งจะดักลมให้ไหลลงมาที่ลานกลางบ้าน เมื่อลมพัดผ่านบ่อน้ำด้านล่าง จะช่วยให้อุณหภูมิภายในตัวบ้านเย็นลง
นับเป็นอีกหนึ่งภูมิปัญญาของคนโบราณในการประดิษฐ์เครื่องปรับอากาศโดยหลักธรรมชาติ จะว่าไปก็รวมทั้งบ้านดินด้วยที่ทำให้ผู้อยู่อาศัยไม่ร้อน และกานาตหรืออุโมงค์น้ำใต้ดิน ก็เช่นกันที่นอกจากช่วยให้มีน้ำใช้แล้วยังช่วยทำให้ห้องเย็นลงด้วย
ผู้ที่มาเที่ยวอิหร่านถ้าช่างสังเกต ตามบ้านพักอาศัยมีประตูไม้บานใหญ่ และบานจับเป็นห่วงกลมสองข้าง มีแท่งเหล็กหรือไม้คล้องไว้เพื่อเคาะเรียกเจ้าของบ้าน เพื่อให้เจ้าของบ้านรู้ว่าผู้มาเยือนคือหญิงหรือชาย โดยฟังจากเสียงของการเคาะจากที่จับบนบานประตู
ในช่วงเทศกาลดังกล่าวมีการประดับธงดำทั่วเมือง บ้างก็แต่งน้ำพุเป็นสีเลือดในเทศกาล ที่มัสยิดมักเต็มไปด้วยผู้คนมาสวดมนต์ รวมทั้งที่ตรงจัตุรัสของเมือง
ด้านล่างของเนินเขาจะเป็นที่พักของญาติเพราะข้างบนนั้นไม่อนุญาตให้ใครขึ้นมา โดยนักบวชจะเป็นผู้แบกศพขึ้นมาทำพิธี บรรยากาศสวยงามของเนินเขาสีส้มท่ามกลางแดดอ่อนของอาทิตย์ใกล้ลับฟ้าดูสงบและขลัง ยามที่เราก้าวลงจากยอดหอคอยที่ไม่ได้ใช้งานแล้วในวันนี้ ประตูเหล็กก็ปิดลงเองตามหลังด้วยแรงลมกระมัง ทิ้งไว้เพียงความเงียบงันของหอคอย ที่วังเวงว่างเปล่าไร้ซึ่งสรรพเสียงสำเนียงใด นอกจากเสียง ฝีเท้าและลมหายใจของผู้มาเยือน
นับเป็นอีกหนึ่งภูมิปัญญาของคนโบราณในการประดิษฐ์เครื่องปรับอากาศโดยหลักธรรมชาติ จะว่าไปก็รวมทั้งบ้านดินด้วยที่ทำให้ผู้อยู่อาศัยไม่ร้อน และกานาตหรืออุโมงค์น้ำใต้ดิน ก็เช่นกันที่นอกจากช่วยให้มีน้ำใช้แล้วยังช่วยทำให้ห้องเย็นลงด้วย
ผู้ที่มาเที่ยวอิหร่านถ้าช่างสังเกต ตามบ้านพักอาศัยมีประตูไม้บานใหญ่ และบานจับเป็นห่วงกลมสองข้าง มีแท่งเหล็กหรือไม้คล้องไว้เพื่อเคาะเรียกเจ้าของบ้าน เพื่อให้เจ้าของบ้านรู้ว่าผู้มาเยือนคือหญิงหรือชาย โดยฟังจากเสียงของการเคาะจากที่จับบนบานประตู
ในช่วงเทศกาลดังกล่าวมีการประดับธงดำทั่วเมือง บ้างก็แต่งน้ำพุเป็นสีเลือดในเทศกาล ที่มัสยิดมักเต็มไปด้วยผู้คนมาสวดมนต์ รวมทั้งที่ตรงจัตุรัสของเมือง
ด้านล่างของเนินเขาจะเป็นที่พักของญาติเพราะข้างบนนั้นไม่อนุญาตให้ใครขึ้นมา โดยนักบวชจะเป็นผู้แบกศพขึ้นมาทำพิธี บรรยากาศสวยงามของเนินเขาสีส้มท่ามกลางแดดอ่อนของอาทิตย์ใกล้ลับฟ้าดูสงบและขลัง ยามที่เราก้าวลงจากยอดหอคอยที่ไม่ได้ใช้งานแล้วในวันนี้ ประตูเหล็กก็ปิดลงเองตามหลังด้วยแรงลมกระมัง ทิ้งไว้เพียงความเงียบงันของหอคอย ที่วังเวงว่างเปล่าไร้ซึ่งสรรพเสียงสำเนียงใด นอกจากเสียง ฝีเท้าและลมหายใจของผู้มาเยือน
