มองโกเลียเป็นประเทศหนึ่งในเอเชีย แทบไม่เคยหล่นจากอันดับนักเดินทางผู้หลงรักการผจญภัย นักเดินทางผู้ไม่ครั่นคร้ามต่อความลำบาก และนักเดินทางผู้ถวิลหาความท้าทายในธรรมชาติสุดยิ่งใหญ่ รวมถึงวัฒนธรรมอันเป็นเอกลักษณ์
ก็ขนาดว่า Tony Wheeler นักเขียนตำนานผู้ก่อตั้ง Lonely Planet ยังเคยกล่าวถึงมองโกเลียว่า ดินแดนแห่งนี้เป็นหนึ่งในประเทศน่าท่องเที่ยวที่กำลังเติบโตอย่างรวดเร็ว ด้วยเศรษฐกิจได้รับแรงขับเคลื่อนจากทรัพยากรทางธรรมชาติที่มีอยู่ล้นเหลือ
ด้วยความหลากหลายที่สูงมากของประเทศนี้ ไม่ว่าจะเป็นความหนาวเย็น ผืนป่าเมืองหนาว หรือความแห้งแล้งสุดสายตาในดินแดนเดียวกัน จึงสามารถบรรยายได้ง่ายๆว่า มองโกเลีย คือ สถานที่ซึ่งกวางเรนเดียร์จากป่าทางเหนือที่ทอดยาวลงมาจากไซบีเรีย มาเจอกับอูฐในทะเลทรายโกบีด้านล่าง
เมื่อดูจากเหตุการณ์บ้านเมืองแล้ว ก็นับว่าเป็นประเทศที่ปลอดภัย แต่สำหรับเมืองใหญ่ทั่วไป นั่นคือเมืองหลวงอย่างอูลานบาตอร์ ก็อาจมีอาชญากรรมตามท้องถนนอยู่บ้าง ต้องระวังพวกขี้เมา รวมถึงพวกเมาแล้วขับ
รวมทั้งสุนัขที่มันอาจจะดุ หากกลัวเรื่องสุนัข เวลาเข้าไปตามเต๊นท์ ลองบอกว่า nokhoi khorio ที่แปลได้ว่า “จับหมาด้วย” อย่างไรก็ดี ถ้าคุณเดินทางไปยังที่ราบเวิ้งว้างหรือดินแดนห่างไกล ก็มักจะได้รับมิตรภาพดีๆที่น่าประทับใจจากชาวท้องถิ่น … แต่ถ้าจะลองขี่ม้ามองโกลล่ะก็ ระวังตกม้าไว้หน่อยละกัน!!
ลองกินซาลาเปาเนื้อแพะที่เรียกว่า บูซ (Buuz)
ถ้าพวงกุญแจ ข้าวของจุกจิกชิ้นเล็กชิ้นน้อย ดูจะเป็นอะไรที่ธรรมดาไปหน่อย ก็ลองหาซื้ออะไรก็ได้ที่ใช้ตกแต่ง “เกอร์” หรือ เต๊นท์กลมแบบมองโกล เอาไปประดับบ้านตัวเองก็น่าจะเท่ไม่เบา
ลองดูหนังสารคดีเรื่อง The Story of Weeping Camel (2003) หรือ Die Geschichte vom weinenden Kamel ซึ่งเป็นหนังสารคดีจากมองโกเลียที่ได้เข้าชิงรางวัลออสการ์ สาขา สารคดียอดเยี่ยม ในปี 2005 คุณจะได้เห็นมองโกเลียมากขึ้น หรือถ้ากลัวดูสารคดีแล้วจะง่วง ลองหาหนังเรื่อง Mongol: The Rise of Genghis Khan (2007) ซึ่งเป็นหนังจากคาซัคสถาน แต่เล่าเรื่องราวของเจงกิส ข่าน แถมยังได้เข้าชิงออสการ์ภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ภาษาต่างประเทศ ในปี 2008 อีกด้วย
ก็ขนาดว่า Tony Wheeler นักเขียนตำนานผู้ก่อตั้ง Lonely Planet ยังเคยกล่าวถึงมองโกเลียว่า ดินแดนแห่งนี้เป็นหนึ่งในประเทศน่าท่องเที่ยวที่กำลังเติบโตอย่างรวดเร็ว ด้วยเศรษฐกิจได้รับแรงขับเคลื่อนจากทรัพยากรทางธรรมชาติที่มีอยู่ล้นเหลือ
ด้วยความหลากหลายที่สูงมากของประเทศนี้ ไม่ว่าจะเป็นความหนาวเย็น ผืนป่าเมืองหนาว หรือความแห้งแล้งสุดสายตาในดินแดนเดียวกัน จึงสามารถบรรยายได้ง่ายๆว่า มองโกเลีย คือ สถานที่ซึ่งกวางเรนเดียร์จากป่าทางเหนือที่ทอดยาวลงมาจากไซบีเรีย มาเจอกับอูฐในทะเลทรายโกบีด้านล่าง
เมื่อดูจากเหตุการณ์บ้านเมืองแล้ว ก็นับว่าเป็นประเทศที่ปลอดภัย แต่สำหรับเมืองใหญ่ทั่วไป นั่นคือเมืองหลวงอย่างอูลานบาตอร์ ก็อาจมีอาชญากรรมตามท้องถนนอยู่บ้าง ต้องระวังพวกขี้เมา รวมถึงพวกเมาแล้วขับ
รวมทั้งสุนัขที่มันอาจจะดุ หากกลัวเรื่องสุนัข เวลาเข้าไปตามเต๊นท์ ลองบอกว่า nokhoi khorio ที่แปลได้ว่า “จับหมาด้วย” อย่างไรก็ดี ถ้าคุณเดินทางไปยังที่ราบเวิ้งว้างหรือดินแดนห่างไกล ก็มักจะได้รับมิตรภาพดีๆที่น่าประทับใจจากชาวท้องถิ่น … แต่ถ้าจะลองขี่ม้ามองโกลล่ะก็ ระวังตกม้าไว้หน่อยละกัน!!
ลองกินซาลาเปาเนื้อแพะที่เรียกว่า บูซ (Buuz)
ถ้าพวงกุญแจ ข้าวของจุกจิกชิ้นเล็กชิ้นน้อย ดูจะเป็นอะไรที่ธรรมดาไปหน่อย ก็ลองหาซื้ออะไรก็ได้ที่ใช้ตกแต่ง “เกอร์” หรือ เต๊นท์กลมแบบมองโกล เอาไปประดับบ้านตัวเองก็น่าจะเท่ไม่เบา
ลองดูหนังสารคดีเรื่อง The Story of Weeping Camel (2003) หรือ Die Geschichte vom weinenden Kamel ซึ่งเป็นหนังสารคดีจากมองโกเลียที่ได้เข้าชิงรางวัลออสการ์ สาขา สารคดียอดเยี่ยม ในปี 2005 คุณจะได้เห็นมองโกเลียมากขึ้น หรือถ้ากลัวดูสารคดีแล้วจะง่วง ลองหาหนังเรื่อง Mongol: The Rise of Genghis Khan (2007) ซึ่งเป็นหนังจากคาซัคสถาน แต่เล่าเรื่องราวของเจงกิส ข่าน แถมยังได้เข้าชิงออสการ์ภาพยนตร์ยอดเยี่ยม ภาษาต่างประเทศ ในปี 2008 อีกด้วย
